Las Młociny


Las Młociny usytuowany jest w północno-zachodniej części miasta, na terenie dzielnicy Bielany. Jako pozostałość Puszczy Kampinoskiej stanowi obecnie ważną część korytarza ekologicznego łączącego puszczę i Las Nowa Warszawa z Lasem Bielańskim oraz z doliną Wisły, w której jest położony. Mimo niedużej powierzchni (102,23 ha), uznawany jest za jeden z najistotniejszych elementów systemu przyrodniczego Warszawy.

Jego główną rolą jest zapewnienie mieszkańcom miasta terenów rekreacyjnych i wypoczynkowych, ale odgrywa również istotną rolę w procesie dostarczanie stolicy czystego powietrza. Istotna jest również funkcja edukacyjna tego lasu. Dobre połączenia komunikacyjne ze Śródmieściem i północno-zachodnimi dzielnicami miasta sprawiają, że jest to teren chętnie wykorzystywany do tego celu. Historycznie teren ten należy do ciągu wielkich puszcz: Jaktorowskiej, Bolimowskiej, Wiślickiej i Kampinoskiej, które do 1476 r. stanowiły własność książąt mazowieckich.

Po włączeniu Mazowsza do Korony, weszły w skład królewskich dóbr. Teren dzisiejszego Lasu Młociny, który w XVI w. był znacznie większy od dzisiejszego, określany był mianem Dóbr Królewskich Młociny. Szybki rozwój miasta i okolicznych wsi, a przede wszystkim liczne królewskie nadania, przyczyniły się do znacznego ograniczenia leśnego obszaru Młocin. Dzisiejsze granice Lasu Młociny zostały ustalone wyrębami jeszcze w dwudziestoleciu międzywojennym. Niedługo przed wybuchem II wojny światowej, las stał się własnością miasta. Zorganizowano wówczas rejsy turystyczne ze Śródmieścia do Młocin, a w lesie prócz podziału na oddziały wytyczono drogi spacerowe, wiodące dokoła kompleksu. Rejsy odbywały się również po wojnie, w latach 50., lecz zaniechano ich z powodu malejącego zainteresowania Młocinami. Zyskujący coraz większe znaczenie Las Bielański, praktycznie przejął wszystkie funkcje pełnione dotychczas przez Las Młociny.

Obecnie Las Młociny włączony jest do Obwodu leśnego "Bielany-Młociny". Drzewostany zajmują w nim 81% powierzchni (82,77 ha), zaś pozostałą powierzchnię stanowią szerokie trakty spacerowe, obsadzone lipami, klonami i wiązami, a także wody (ok. 2 ha) i łąki (ponad 5 ha). Wschodnią granicę lasu stanowi wał przeciwpowodziowy oddzielający Młociny od Wisły. Granicę południową wytycza ul. Papirusów, zachodnią ul. Pułkowa, zaś wschodnią ul. Parkowa. Mimo niedużej powierzchni Las Młociny jest niezwykle urozmaicony.

Decydujący wpływ mają na to warunki glebowe i wodne. Występują tu bowiem zarówno suche wydmy piaszczyste, jak i bardzo żyzne i wilgotne gleby madowe, na których rosną najbujniejsze polskie lasy, czyli łęgi. Piaszczyste wzniesienia porośnięte są dość ubogimi borami świeżymi i mieszanymi. Jednak większość Lasu Młociny stanowią lasy mieszane, wilgotne lub łęgowe.

Na terenie kompleksu powstał parking przy ul. Papirusów oraz usytuowana obok duża polana rekreacyjna z miejscami ogniskowymi, placem zabaw dla dzieci i budowlami małej architektury drewnianej. Znajduje się tu również wejście na główny szlak spacerowy lasu. Drewniane wiaty, miejsca ogniskowe i place zabaw powstały również w innych miejscach, na niewielkich polankach usytuowanych przy szlakach spacerowych. Wałem przeciwpowodziowym wytyczono żółty szlak spacerowy, z którego w kilku miejscach można zejść na główny szlak spacerowy wiodący wokół lasu. W północnej części parku powstała też ścieżka zdrowia z urządzeniami służącymi od czynnego uprawiania sportu.